به بهانه ی یک سالگی وبلاگ

یک سال از با هم بودنمان گذشت... صمیمیتمان یک ساله شد... و یک سال خاطره در کوله پشتی خاطره هایمان اضافه شد... خاطراتی به شیرینی عسل، به لطافت گلبرگ های رز، به رنگ چشم نواز برگ های سبز و به زیبایی دوستی هایمان. روزهایی دلپذیر و خوش و گاه سخت و طاقت فرسا... روزهایی سوت و کور و در عین حال روز هایی که همه کنار هم بودیم و سکوت جایی میان حرفهایمان نداشت...

و یک سال اثبات کردیم که دست های یکدیگر را محکم گرفته ایم و صمیمیت و عشق، حلقه ی سایبانمان را روز به روز محکم و محکم تر می کند... و یک سال اثبات کردیم که چون کوه در برابر سختی ها مقاومیم و نمی گذاریم هیچ گزندی به ماه مهرمان برسد...و ثابت کردیم که خستگی های روزمره نمی توانند حلقه ی مودتمان را پاره کنند...

و باز هم ثابت کردیم که حقیقتا سایبان آرامش ماه، «ماییم» .

--------------------------------------------


و حالا حرف های خودمونی:

جشن یک سالگیمون مبارک.
گفتم شاید بد نباشه خلاصه ای از فعالیت هامون رو تو این یک سال با هم مرور کنیم.

تو این یک سال سه بار اسباب کشی کردیم. اولین منزلگاهمون Dizanimusic.blogfa.com بود. تصمیم گرفتیم جمع رو صمیمی تر کنیم. پس سایبان آرامش ماه شدیم... دومین منزلگاهمون با نام سایبان آرامش ماه ماییم تو بلاگفا بود. حدود یکی دو ماهی اونجا فعالیت کردیم. تو خونه ی دوممون خیلی از بچه ها همراهمون بودن. شادی، محبوبه و مهرداد... اما فعالیتشون کمرنگ شد... شاید سرشون خیلی شلوغ شد. (البته ما همچنان هم مشتاق دیدار دوبارشون و پیوستنشون به جمعمون هستیم.) به دلیل کامل تر بودن سرویس بلاگر نسبت به بلاگفا و همچنین پشتیبانی یه موتور جستجوی قوی (Google) از بلاگر، تصمیم گرفتیم خونه ی جدیدی بسازیم و به بلاگر اسباب کشی کنیم. اوایل چون به خونه ی جدیدمون عادت نداشتیم یه کم استقبال کم شد اما بعد باز بچه ها اومدن.

به خونه ی جدیدمون عادت کرده بودیم که خبر دادن کیارش عزیز تو مرحله ی اول کنکور هنر قبول شده. و این اولین واقعه ی مهم تو خونه ی جدیدمون بود

و واقعه ی مهم دومی که تو این یک سال افتاد، برپایی مسابقه ی بزرگ طرحی برای وبلاگ بود که طی دوماه و نیم 30 طرح به وبلاگ ارسال شد و قراره تو جشن یک سالگی وبلاگ جایزه ی نفرات برتر رو بدیم.

تو این یک سال بیشتر از 140 پست تو وبلاگ قرار گرفت و شاید جمعا هزاران نظر برای مطالب نوشته شد.
و واقعا این امر فقط با همراهی تک تک شما عزیزان محقق شد.

جشن یک سالگی سایبان آرامش ماهمون مبارک...

جا داره از خانم ایازی و ناهید خانم و دایی رضا تشکر کنم که با وجود کار سنگین و وقت گیری که دارند باز هم به وبلاگ سر می زنند و پر رنگ تر از همیشه ظاهر می شن... و همچنین از آقای شترنگ متشکرم که تا وقتی که دست رسی به اینترنت داشتند حضورشان پررنگ بود. و امیدوارم هر چه زود تر دوباره به اینترنت دسترسی پیدا کنند تا باز هم به ما بپیوندند.


ما همچنان منتظر حضور دیگر دوستان در وبلاگ هستیم.

و امیدوارم دومین سال وبلاگ سایبان آرامش ماه ، پر بار تر و متنوع تر و با حضور گسترده تر اعضا سپری بشه.