خاطره از آقای شترنگ

جيگر خورون

حمید پسریکی ازاقوام، همبازي كلاس اول ابتدایی من بود. اونها امكانات و موقعيت بهتري داشتندوحمید تنها بچه ي خانواده وتقریبا در رفاه بود. بیشتراوقات من خونه ی اونا بودم.باهم بازي مي كرديم ومدرسه مي رفتيم حمید شش ماه از من بزرگتر بود.

يك روز داداشم به همراه حاج محمد(پدرحمید) يك سه چرخه ي خوشگل آبي رنگ آوردندكه عقبش يه سبد داشت، يك زنگ هم رو دسته اش بود. وقتي مي زدي دل آدم برای صداش غش مي رفت و از همه مهمتر داراي زنجير بود و با ركاب زدن راه مي رفت .

در گوش حمید چيزی گفتند و به من هم رساندند كه اين سه چرخه ي خوشگل كرايه اي است. چند روزي گذشت اما كرايه ي اون تموم نشد. هر روز كنار حياط دل هر بينده اي را آب مي كرد . من كه خيلي خوشحال بودم چه رسدبه حال حمید . خیلی دوست داشتم سوار اون سه چرخه بشم.بندرت می تونستم سوار بشم . ولي بيشتر مواقع تو سربالايي ها مسئول هل دادن اون بودم .اون سوار بر سه چرخه و من مشغول هل دادن.

***

چند محله بالاتر يه دوره گرد چهارپايه اي داشت و روش يه سيني وداخل اون انواع تنقلات از جمله نقل كردي، كه من نخورده عاشق اون بودم . چراكه داخل يه زرورق قرمز مخروطي پيچيده شده بود و و هر رور به من چشمك مي زد . اون روز با سه چرخه رفتيم. مجبد يك ريال تخمه ي آفتابگردان خريد من می خواستم نقل كردي بخرم ولي حمید گفت بد مزه است . من عاشق اون زر ورق خوش آب و رنگ شده بودم و خریدمش. اومديم خانه دلم نمي اومد بازش كنم ولي طاقتم بسر رسيد بازش كردم ديدم رنگش سفيده و قرمزي اون مال زرورقشه . چندتا گذاشتم دهنم كه انگار دنيا سرم خراب شد حتي براي يك لحظه قادر به نگهداشتن اون در دهان نبودم بسرعت اونو تف كردم و مورد تمسخر حمید قرار گرفتم. حمید مشت مشت تخمه هاي خود را مغز مي كردو در هنگام خوردن سرش را تكان مي دادو به به مي كرد و مرا می چزاند!

*****

هر سال تعدادی كولي در محله ی چاپارخونه چادر مي زدند و ضمن فروش ابزار دست ساز، طبابت هم مي كردند بيشتر مراجعین براي واكسن آبله و گرده پیش اونها می اومدند.

من و حمید رو پیش اونا بردند.

من از واكسن ترسي نداشتم. بازوي مرا بالا زدند و خانم كولي يك سوزن زنگ زده را داخل يك قوطي كرد و چند خط كوچك روي بازوي من انداخت.

ولي گرده خيلي سخت بود . مرا خواباندند بطوري كه سرمن روي پاي زن كولي بود مادرهم به كمك اونا اومد ومرامحکم نگهداشته بود. وقتي از پايين به زن كولي(با آن خال كوبی ها و زيورآلات ودستهای حنایی )نگاه مي كردم ترس وجودم را مي گرفت .

زن کولی پر خروس را به ماده ايي زد و آن را تا ته توی دماغ من فرو كرد و چرخاند . خدا مي دونه چه حالي به من دست داد. در حين درمان مرتب عطسه مي كردم. درآخرکارخانم دکتر! پر را در اورد و يهو دستش را باز كرد وچند تا دانه عينهو نخود را نشان مادرم داد و گفت:اینها را از تو مغزش در آوردم.هر چي تعداد اونا بيشتر بود مادرم پول بيشتري مي دادو خدا را بيشتر شكر مي كرد كه از خطر جستم!!!

****

بيشتر روزها موقع غروب، حمید دو ريال به من مي داد برم از جگركي مش موسي براش يه سيخ جگر بخرم.

بهش مي گفتم چراخودت نميري؟

مي گقت خجالت مي كشم.

مش موسي دوست بابامه وفكر مي كنه ما فقيريم كه فقط يه سيخ مي خريم !

آخه اونا پولدار بودن . کسر شان خودش می دونست که بره تو جیگرکی و یه سیخ جگر بخوره.

بهر حال وظيفه ي من رفتن به جگرکی و تهیه ی جگر برای حمید بود.

من می نشستم روي صندلی پشت میز و یه سیخ جگر سفارش می دادم.بعد از اینکه جگر آماده می شد. طبق نقشه ي حمید، من بايد به مدت ربع ساعت اونجا مي نشستم و الكي دهانم را باز و بسته مي كردم و وانمود مي كردم که دارم جگر مي خورم.

و در یک لحظه که آقا موسی مشغول کار می شدو غفلت می کرد. به سرعت جگر را با نون زير پيراهنم قایم می کردم و از مغازه بیرون می آمدم وبه حمید می دادم و اون مي خورد.

بخاطر عشقی که به سه چرخه داشتم ، ناگزیر از اجرای اوامر حمید بودم.

اين ماجرا در هفته چند بار اتفاق مي افتاد. اجرای این نمایش واقعا برام سخت بود. هرچند حمید دوستم بود و يك لقمه از اون جیگر را به من هم مي داد.

ولي يك سيخ كه چه عرض كنم اگه صد سيخ هم به من می داد به انجام اين كار نمي ارزيد .

يك روز طبق معمول رفتم و سفارش يك سيخ جگر را دادم وقتي آماده شد مش موسي اومد پیش من . مرا از روي صندلي بلند كرد جگر را گذاشت زير پيرهنم و گفت برو بيرون مغازه، بعد الكي بخور!!!

خيلي خجالت كشيدم ولی در دل از مش موسي قدرداني مي كردم

که کارم روآسون کرده بود