سینما فرحناز

پرویز شترنگ گفت......

پايين تر از ميدان بروجردي،سينمایی افتتاح شد به نام فرحناز،درست روبروی مدرسه ي ما.

دو تابلو در دو طرف خیابان در مقابل یکدیگر.

دبستان دولتي گلشن و سينما فرحناز.

سينما فرحناز برای ما دوتا حسن داشت.

اول اينكه روزي دو نوبت پرده ي بزرگ نقاشي شده و دو ويترين شيشه ايي،پر از عكس هنرپيشه ها را مي ديديم.

پرده ي بزرگ سر در سينما را برادر محمود شش ماهي(که قبلا داستانش رو نوشته بودم) مي كشيد. نقاش قابلي بود.گاهي اوقات سفارشهای زيادی برای پلاكارد مي گرفت. من هم مي رفتم کمکش.اون خطهای دور را مي نوشت و من داخل اونها را پرمي كردم.

دوم اینکه بر ديوار بيرون سينما، بلندگوي كوچكي نصب شده بودكه صداي فیلم را تو خیابون به گوش رهگذرها می رساند.اين كار براي جلب مشتري بود.بعضي وقتها پس از تعطيل شدن مدرسه توخیابون پای بلند گو می ایستادیم وساعتهابه صداي فيلم گوش مي كرديم،بعضي ها هم كه عاشق فيلم وسینمابودندباصدای فیلم،سناریو راتو ذهن خودشون تصور و می کردن و نقش ها رو بازي مي كردند.

اين سينما در بیشترمواقع دو فيلم را با يك بليط نشان مي داد و اگر بازار هم خراب بود ، سه فيلم.(در این شرایط با توجه به انتراكتها گاهي با يك بليط معمولي مي تونستی هفت ،هشت ساعت تو سينما باشي).خورشید وسط آسمون بود که می رفتی توسینما و

وقتی از سینما خارج می شدی.کاملا شب بود اینطوری آدم گذر زمان رو فراموش می کرد و شب و روز باهم قاطی می شد.

سينما چند قسمت داشت. بالكن در طبقه ي دوم و لژ خانوادگي كه بليط اين دو قسمت 25 ريال بود . لژ 20 ريال و قسمت جلو 15 ريال. دست اندركاران سينما براي كسب در آمدبیشتر يك قسمت هم به قسمت جلو اضافه كرده بودند. که معروف به جلوی پرده بود كه بليط نداشت.

فقط هنگام ورود بايد 10 ريال به آقا داوود مي داديم .

خيلي از مشتریهاي جلوی پرده هنگام ورود با خود يك قوطی حلب خالي پنج كيلويي روغن نباتي قو مي آوردند كه روي آن بنشينند. وسط هر فيلم آنتراكت بود.چند نفر با روپوش سفيد با يقه ي سورمه اي كه از كثيفي به خاكستري تغيير رنگ داده بودمي آمدند. روي دست آنها يك جعبه بودکه غالبا با یه تسمه به گردنشون حائل شده بود.این جعبه چند قسمت داشت. در یه قسمت ساندويچ كالباس- كه خيلي خوشمزه بود و دل آدم براش غش مي كرد.- يك قسمت نوشابه و تخمه و آدامس و سيگار و كبريت.

اونا داد می زدند. تخمه ،پسته ساندويچ ، نوشابه ، آدامس و ......

تماشاچی هادر زمان آنتراکت اونها رو می خریدند ودر نیمه ی دوم فیلم صدای شرق شرق شکستنن تخمه آفتابگردان جلوه خاصی به موسیقی متن فیلم می داد.

دودسیگارهم که تا روی زمین اومده بود فضای فیلم رو ابری و مه آلود می کرد.

کف سالن هم فرش می شد از پوست تخمه و پسته و کاغذ ساندویج و لیوان بستنی و....

****

بعضی اوقات هم در کنار خودت کارگرهای خسته رو می دیدی که از گرمای تابستون فرار کرده بودند ودر سالن تاریک و خنک بر روی صندلی های سینما به خواب عمیق فرو رفته بودن و خروپف اونها موسیقی فیلم را کامل می کرد.

درب ورود و خروج سالن نمایش هم مثل دروازه دائم باز و بسته می شدو در طول زمان نمایش مدام یه عده وارد و خارج می شدن. بعضی هاهم موقع ورود از روي شيطنت از جلوي پروژكتوررد می شدند و سایه کله شون می افتاد تو پرده نمایش.

وتما شاچی ها فرياد مي زدند سرت را بدزد!

یکی از مهارتهای ویژه تماشاچی ها وصله و پینه فیلم بود.یعنی وسط فیلم وارد می شدی.فیلم که تموم می شه پس از آنتراکت نیمه ی اول فیلم رو می دیدی. بعد باید تو ذهنت سرو ته فیلم رو به هم می چسبوندی تا داستان فیلم را متوجه بشی.اونهایی که وارد سینما می شدن کور مال کورمال و بااتکا به چراغ قوه ی راهنما به سمت صندلی های خالی هدایت می شدن.

یه عده هم فکرمی کردن وارد حموم شده اند.مدام باهم حرف می زدن.

هرچند هفته بكبار با بچه ها ی محل به سينما مي رفتيم و معمولا در قسمت جلو پرده مي نشستيم خيلي مواقع هم با آقا داوود چونه می زدیم.وبجاي 10 ريال نفری 5 ريال مي داديم.

فيلم باسرود شاهنشاهي شروع می شد.به اجبار همه بايد مي ايستادند.

دست زدن و سوت زدن در جاهاي حساس فیلم كاملا عادي بود.

بعضیها هم کاملا غرق در فیلم می شدن ودر جاهای حساس فیلم کف می زدند و فریاد می کشیدن.ایواله! ایواله! بزنش! بزنش!

***

فیلم های این سینما غالبا فیلم های روز نبود. فیلم هایی که مدتها از اکرانش در سینماهای درجه یک گذشته بود.در این سینما به نمایش درمی آمد.غالبافیلم ها معیوب بود گاهی فیلم پاره می شد یا صداش قطع می شد.در این مواقع تماشاچیها فریاد می کشیدند و فحش های زشت نثار آپاراتچی بیچاره می کردن.

***

اون روز جمعه بود. با بچه های محل رفتیم سینما. سينماخیلی شلوغ بود حتي كنار راهروها هم مردم ايستاده بودند.

ما روي قوطی های حلبی نشسته بودیم وبا اشتياق مشغول تماشاي فيلم.

يهو سرو صدا ازمیان جمعيت بلند شد. دو نفر به جان هم افتاده بودندو با مشت و لگد وحلبهاي روغن همديگر را مي زدند، مردم هم فريادمی زدن روشن کن! روشن کن!

بالاخره چراغهای سالن روشن شد. دوستم ممي(محمد)رو دیدم که با يك كچل در حال دعواست.

با بچه هاممي را برديم تو راهرو سينما.مدام مثل دو تا خروس جنگی به طرف هم يورش مي بردند و ما جداشون می کردیم .بالاخره از ممي پرسيديم واسه چي دعوا مي كني؟ گفت: وقتي واردسينما شدم اين يارو كچله رودیدم. از پشت عين حسن بود(حسن یکی دیگه ازدوستامون بودکه مو نداشت) فكر كردم خود خودشه،یه پس گردني بهش زدم.

اونم برگشت ، ديدم حسن نيست!!!

با هم درگير شديم.یاروهم مجال توضیح دادن رو به من نداد.

به ممي گفتم آخه بي معرفت گيرم كه حسن بود.

آخه یهو واسه چی زدی پس کله اش؟!( اونم موقع تماشای فیلم)

گفت: آخه چند روز پيش با هم دعوامون شد.

دیدم موقعیت خوبیه خواستم تلافی کنم. با مسعود رفتیم جريان را با اون آقا در میون گذاشتیم پس از کلی عذر خواهی ،موضوع رااز دلش دراوردیم . ممی راهم وادار کردیم تا صورت و کله ی کچل آقاهه رو ماچ کنه. بالاخره ماجرا به خيرو خوشی تموم شد. همه رفتند داخل سالن وروی صندلیها نشستن.

چراغهای سالن خاموش شد.ادامه ی فیلم و صدای شکستن تخمه و دود سیگار و....